Nashville: De kracht van technologie in de klas - Situational Learning

De eerste presentatie van vandaag is van Chris Dede van Harvard University. Het is één van de general sessions in de "Emerging and Future Educational Technology " track.

Een track waarvan ik probeer de meeste presentaties bij te wonen. Chris Dede geeft aan dat de student van de 21st eeuw veranderd is door het gebruik van technologie, zoals iPod's, pc's, mobiele telefoons, et. cetera. De benodigde kennis om succesvol te zijn, is verpreid om hem heen aanwezig.

Cognition is distributed across human minds, tools/media, groups of people and space/time dispersed physically, socially and symbolically.

Zijn uitspraak doet me denken aan mijn weblogitem over één van de nieuwe leertheorien dat ik enige tijd geleden maakte: het connectivisme. Je zou denken dat het vreemd is dat kennis zich buiten de hersenen bevindt, maar door de technologie is deze kennis, die er natuurlijk altijd al was, buiten onszelf beschikbaar. Om bij deze kennis te kunnen, zijn er drie ontwikkelingen op het gebied van de interfaces die toegang geven tot deze kennis gaande:

1. World to the desktop - de standaard PC omgeving, zoals we deze nu kennen waarmee je met internet browsers, e-mail, chatten, et. cetera. in contact staat met anderen.
2. Multi-user Virtual Environments - 3D-omgevingen, zoals Second Life waarmee je in contact kunt komen met andere mensen, en dus andere kennis.
3. Ubigutious Computing - mobiele telefoons, PDA's, et. cetera. zijn altijd voorhanden met een draadloze verbinding met het internet. Deze hulpmiddelen zijn voor iedereen betaalbaar, terwijl bijvoorbeeld een laptop voor sommige studenten niet betaalbaar is.

Met name op de 3de trend gaat Chris Dede verder in met voorbeelden waarbij studenten PDA's gebruiken om tijdens het bezoek aan een museum diverse opdrachten moeten uitvoeren en hiervoor allerlei informatie opzoeken op het internet.

Uit de eerste onderzoeksresultaten komt dat dit soort manier van onderwijs zeer succesvol zijn. Waarom? Er worden diverse vormen van "active learning" gebruikt, maar de kracht zit hem vooral in "situated learning", oftewel: leren in de real world. En deze ziet er anders uit dan leren op school. Want tijdens je eerste werkdag merk je meestal dat de 8-en en 9-en voor multi-choice examens je niet helpen om het leven te redden op een intensive care bijvoorbeeld.

Als ik dit verhaal hoor, wordt meteen mijn vooroordeel van het Amerikaanse onderwijssysteem boven. In mijn beleving gaat het met name over kennis en het toetsen van kennis in het Amerikaanse onderwijssysteem. Hoe kom ik aan dit beeld? Tot nu toe voornamelijk gebaseerd op de mogelijkheden die studenten aan de ICT-Academie van het Koning Willem I College hebben om certificaten te behalen van bijvoorbeeld Cisco, Microsoft of Aries Technology. Het aangeboden materiaal en examens gaat voornamelijk over kennis. Tijdens mijn bezoek aan het Volunteer State Community College kwam ik tot een iets genuanceerden beeld. Tijdens een gesprekje met een van de studenten gaf ze aan dat sommige vakken praktisch zijn, bijvoorbeeld het maken van een rontgenfoto. Maar ook in de demonstratie van de e-laerning omgeving van het college viel me op de het meeste materiaal documenten betreft die gelezen moeten worden om vervolgens een on-line toets af te leggen. Ook in deze presentatie komt dat beeld weer sterk naar voren.

Interessant zijn de opmerkingen van Chris Dede over wat we de studenten moeten leren: "not only we have to teach them skills, but also have to teach them learning skills". Het gebruik van technologie in de les, geeft de student de kennis en vaardigheden die nodig zijn om op zoek te gaan naar de benodigde informatie.

Als didaktisch model geeft Chris Dede aan dat je de studenten minimaal drie maal in een situatie moet brengen van "situational learning": 1. De start van de cursus om ze bewust te maken van de noodzaak van het leren van deze kennis en vaardigheden, 2. In het midden om ze echt te laten leren, en 3. Aan het eind om ze te laten ervaren dat ze geleerd hebben.

De impact van deze technologie, Web 2.0, geeft een grote uitdaging voor het onderwijs: je zult samen met de student moeten leren: de student van jou, en jij van de student. Daarnaast is het veel lastiger om vast te stellen of een student het benodigde geleerd heeft. Maar de grootste uitdaging zit hem in "unlearning", oftewel: het, als docent, afleren van oude patronen, die in het huidige tijdperk niet meer werken.

Groetjes, Patrick